Tym razem trochę na temat ras agresywnych. Które rasy są agresywne i czy na pewno te sklasyfikowane jako agresywne faktycznie są najniebezpieczniejsze? Czy wiedzieliście, że na posiadanie psa rasy agresywnej wymagane jest pozwolenie?

Mity i rasach agresywnych

Według Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 grudnia 1998 roku, rasy psów uznane za agresywne to:

1. amerykański pit bull terrier

2. pies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin)

3. buldog amerykański

4. dog argentyński

5. pies kanaryjski (Perro de Presa Canario)

6. tosa inu

7. rottweiler

8. akbash dog

9. anatolian karabash

10. moskiewski stróżujący

11. owczarek kaukaski

To, że jakaś rasa znajduje się na tej liście, nie czyni jej przedstawiciela maszyny do zabijania. Kluczową rolę ma tutaj (jak z resztą w przypadku wszystkich ras) wychowanie i praca z psem oraz zaspokojenie jego potrzeb. Jak się człowiek uprze to i z Yorka zrobi killera a do rasy agresywnej mu daleko. Znam wiele przypadków, gdzie z Amerykańskim Pit Bull Terierem lub Rottweilerem wychowują się małe dzieci a pies jest w stosunku do nich opiekuńczy i cierpliwy.

Mitów na temat ras agresywnych niestety jest ogrom. Na przykład spotykałam się często z przekonaniem, że czarne psy są agresywne, albo że czarne podniebienie u psa oznacza, że jest agresywny. Również te mity dotyczą ras agresywnych. Agresja nie jest dziedziczona genetycznie a nabyta i zależy od osobowości i wychowania psa niezależnie do jakiej rasy on należy.

Dzieci i psy

Przy każdym psie, bez względu na rasę należy zachować umiarkowane zaufanie zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci. Dzieci niestety lubią pieski ściskać, przytulać albo w przypadku tych najmłodszych, nieostrożnie włożą palec w oko lub pociągną za ucho. Mogą sprawić psu ból, co uruchomi jego system obronny. To co powtarzam jak zdarta płyta – zdrowy na umyśle pies zanim ugryzie wysyła mnóstwo sygnałów, że jest niezadowolony lub dana sytuacja nie jest dla niego komfortowa. Niestety nawet dorośli opiekunowie mają problem z odczytaniem sygnałów wysyłanych przez psa a co dopiero dzieci.

Są również właściciele psów, którzy uważają, że z psem maja prawo robić co chcą a pies nie powinien nawet mrugnąć w ramach niezadowolenia. Jest to bardzo niezdrowa relacja i taki pies nigdy nie będzie szczęśliwym pupilem. Ponieważ ta obawa ukierunkowana jest zazwyczaj do opiekuna, nie ma gwarancji, że pies nie zaatakuje innej osoby, której zwyczajnie się nie boi. Taki opiekun nie może nikomu zagwarantować, że przebywanie z jego psem będzie bezpieczne, bez względu na to jakiej rasy jest pies.

Pozwolenie na psa rasy agresywnej

Mało ludzi niestety zdaje sobie sprawę, że zgodnie z Ustawą o Ochronie Zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997, aby utrzymywać psa rasy uznawanej za agresywną, konieczne jest pozwolenie na posiadanie takiego psa. To samo dotyczy się prowadzenia hodowli tych ras. Wniosek o pozwolenie należy złożyć u wójta/ burmistrza/ prezydenta miasta, w którym mieszka opiekun.  

Zezwolenie na posiadanie psa również jest wymagane w przypadku posiadania chartów i ich mieszańców (Art. 10. Prawa Łowieckiego)

Co ciekawe, w przypadku chartów ustawa obejmuje również mieszańców tych ras, nie ma tego zapisu w przypadku ras agresywnych,.

Posiadanie psa rasy agresywnej lub charta, bez właściwych dokumentów jest łamaniem prawa. Pozwolenie powinno być załatwione jeszcze zanim pies pojawi się w naszym domu.

Zdrowa relacja z psem do podstawa zaufania

Bez względu na to jakiej rasy przedstawicielem jest pupil, opiekun musi znać swojego psa, umieć odczytywać sygnały wysyłane przez psa a ich relacja powinna opierać się na wzajemnym zaufaniu i szacunku. Odpowiedzialny opiekun spełnia zapotrzebowania psa, dba o jego dobrostan zarówno fizyczny jak i psychiczny i szanuje fakt, że pies ma prawo do swojego zdania.